حمایت از خانواده زندانیان در سیاست جنایی ایران

خانواده عبارت است از یک واحد اجتماعی که از ازدواج زن و مردی به وجود می آید و فرزندان آن ها کامل-کننده آن هستند. خانواده به عنوان مهم ترین نهاد اجتماعی نقش تعیین کننده ای در پرورش و رشد اجتماعی و جامعه پذیری اعضای خود دارد و آشفتگی در خانواده از قبیل بزه کاری و روابط آشفته از عوامل جرم زا تلقی می شود. والدین (پدر و مادر) بنیان های یک خانواده هستند. چنانچه یکی از والدین یا هر دوی آن ها مرتکب جرم شده و راهی زندان شوند. خانواده با یک بحران مواجه شده و مشکلاتی دامنگیر آن می شود. مجازات زندان و حبس علاوه بر سلب آزادی از شخص زندانی از ایفای نقش وی در خانواده جلوگیری می کند که الزاماً توام با تبعاتی است که منجر به نابه سامانی در خانواده و کارکردهای آن می گردد. علاوه بر این از جمله مشکلاتی که برای فرزندان این خانواده ها به وجود می آید ناسازگاری اجتماعی است . والدین نزدیک ترین افراد به فرزندان خود بوده و چنانچه آلودگی داشته باشند، فرزندان آن ها بیش از هرکس در معرض آلودگی قرار خواهند گرفت . براین اساس، حمایت از خانواده زندانیان دارای اهمیت بسزایی است و این حمایت باید از جنبه های متعددی صورت گیرد. حمایت مالی- اقتصادی، عاطفی و روانی و همچنین، حمایت در قالب تدابیر پیشگیرانه برای اعضای خانواده زندانیان به خصوص فرزندان آنان، یعنی نظام عدالت کیفری باید همزمان با حبس والدین در راستای حمایت از فرزندان آنان در کاهش آثار زیانبار این کیفر اقدام نماید، حمایتی که در بستر پیشگیری رشدمدار تبلور می یابد و در کاهش احتمال گرایش این دسته به بزه کاری و حتی پایداری در این ورطه نقش-آفرین است.